Dimitra Katsaouni
Acrylic on Wood (110 X 80 cm) / 2018
Acrylic, Ink, Gouache, Pencil on Paper (99 X 70 cm) / 2019
Η Δήμητρα Κατσαούνη κατόρθωσε να δώσει ένα ιδιαίτερα προσωπικό ύφος στην αφηρημένη τέχνη μέσα από την οποία εκφράζεται !!!!!!!!
Ντόρα Ηλιοπούλου Ρογκάν
Δρ Ιστορικός της τέχνης - Τεχνοκριτικός
Officier des Arts et Lettres
Πρόλογος της έκθεσης "Magnetism"
από τον εικαστικό Γιώργο Ρόρρη
Ύβριν σχεδόν διαπράττει η Δήμητρα Κατσαούνη με τα τελευταία έργα της.
Αυτό τουλάχιστον συμπέρανα εγώ που είχα σχεδόν 7 χρόνια να δω την εξέλιξη της δουλειά της.
Γιατί όμως τόσο μεγάλα λόγια; Γιατί "ύβρις";
Αν οι λέξεις διατηρούν αναλλοίωτη την ισχύ τους, τότε η απάντηση
είναι πως δεν μου βρίσκεται καταλληλότερη λέξη για να συμπυκνώσω
αυτό που απεκόμισα.
Κι εξηγούμε : Είναι ύβρις σε μια εποχή όπου η κατάλυση κάθε ύφους
έχει αναγάγει σε κανόνα το οτιδήποτε και το οπωσδήποτε,
εσύ να δηλώνεις μέσω του έργου σου πίστη σε ακλόνητες αξίες
όπως η γεωμετρική δομή και η Απολλώνεια τάξη.
Είναι ύβρις απέναντι σε έναν φανταχτερό τρόπο ο οποίος στηρίζεται
σε μια κενή περιεχομένου επιδειξιομανία, εσύ να παρουσιάζεις έργα
όπου ο στοχασμός και η επιθυμία της ακρίβειας κατάφεραν να δαμάσουν κάθε διάθεση για εντυπωσιασμό. Ο τελευταίος αν και φτηνός
είναι πανταχού παρών στον τρόπο έκφρασης της εποχής μας.
Αποτελεί «ύβριν» λοιπόν η προσπάθεια μιας ζωγράφου να αντιδράσει απέναντι στο περιρρέον κιτς.
Πώς αντιδρά; Με την πίστη στις κλασικές αξίες της τέχνης.
Την λιτή γραφή, τις πρωταρχικές μορφές, την αντίθεση, την διάταξη,
τον ρυθμό, την αντιπαράθεση, την σύγκρουση.
Το αποτέλεσμα φέρνει στον νου του ευαίσθητου θεατή
την Γραμμική Α και Β, την στήλη της Ροζέττας, σημεία, απουσίες,
ήχους, φθόγγους. Τα θεμέλια της γλώσσας αλλά και τα θεμέλια
της εικαστικής γλώσσας.
Η ζωγραφική της Κατσαούνη έχει προγόνους. Παλαιότατους αλλά
και πρόσφατους. Περνά μέσα από της Αναγεννησιακές χαράξεις
για να καταλήξει στον Μόντριαν και στους Κονστρουκτιβιστές.
Συνεχίζει όμως και βρίσκεται σε κάθε αρχιτεκτονικό σχέδιο,
σε κάθε ηλεκτρονικό κύκλωμα αλλά και στις γραμμές που χαράζουν
τα παιδιά για να ορίσουν τον χώρο του παιχνιδιού τους
πάνω στο τσιμέντο ή στο χώμα.
Ας την χαρούμε επιτρέποντας στην φαντασία μας να επενδύσει ελεύθερα.
Γιώργος Ρόρρης
Εικαστικός
Dimitra Katsaouni managed to give a very personal style to the abstract art
through which she expresses herself !!!!!!!!
Dora Iliopoulou Rogan
Dr. Art Historian - Art Critic
Official des Arts et Lettres.
Prologue of the exhibition "Magnetism"
by the Artist Giorgos Rorris
Affront is almost commited by Dimitra Katsouni with her latest works.
This is at least what I conclude 7 years since the last time I saw t
he progress of her work.
But why such a statement? Why “affront”?
If words keep their power unaltered, then, the answer is that I can’t find
word more suitable for me according to what I have concluded.
And I explain: It is an affront at a time when the abolition of every style
has made a rule of itself, and in any case, you are to declare through
your work a belief in unshakable values like the geometric structure
and Apollonian order.
It is an affront against a fancy way that rests on an empty display
of exhibitions where reflection and desire of precision have managed to master every mood for impressing.
The latter, although cheap, is ubiquitous in the way of our time.
It is a painful attempt for a painter to react against the kitsch.
How does he react?
By believing in the classical values of Art. The simple approach,
the primordial forms, the contrast, the layout, the rhythm,
the confrontation, the conflict. The result, brings to the mind
of the sensitive viewer the “Linear A and B”, the column of “Rosetta”,
signs, absences, sounds, tones.
The fundumentals of the language and the visual language as well.
Katsouni's painting has ancestors. Old and recent. It passes through Renaissance engravings to reach Montrian and the Constructurists.
But it continues in every architectural plan, in every electronic circuit,
but also in the lines drawn by the children to define their playing space
on the cement or on the soil.
Let's enjoy it by allowing our imagination to invest freely.
Giorgos Rorris
Fine Artist